Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat depremlerinde Hatay'ın İskenderun ilçesindeki evleri yıkılan İdil Gülmez, enkazdan 5,5 saat sonra yaralı olarak kurtarıldı. Gülmez'in annesi Gül (44), erkek kardeşleri Can (16) ve Yusuf (10) ile birlikte evlerinde kalan kuzeni Poyraz Yürek (13) hayatını kaybetti. Deprem sırasında Gaziantep'te bulunan babası elektrik formeni Gökhan Gülmez (46) ile yaşamaya başlayan İdil Gülmez, Türk Eğitim Derneği'nin 'Afet Bursu'ndan yararlanarak liseyi tamamladı ve YKS'ye girerek, Ankara'daki özel bir üniversitenin Türkçe Öğretmenliği bölümünü yüzde 100 bursla kazandı.
'PES ETMEMEYİ ÖĞRENDİM'
İdil Gülmez, deprem sürecinde kendisini izole ettiğini belirterek, “Bir süre babam dahil kimseyle iletişim kurmadım. Fakat bunun bana giderek daha çok zarar verdiğini fark ettim. Bir yerden başlamam gerekiyordu. Çünkü 12. sınıfa geçecektim ve bir hayalim vardı. Geçmişi silemeyiz ya da unutamayız ama bir yerden yeniden başlamalıydık. Sınav sürecine başlarken hiçbir umudum yoktu, aslında hazırlanmayı bile düşünmüyordum. Ancak bir hayalim olduğu aklıma geldi ve başarabileceğimin de farkındaydım. Bir karar aldım ve etüde yazıldım. Deprem öncesinde düzenli çalışan bir insandım ve onu yakalamaya çalıştım. Etüde gitmek için sabah saat 06.00'da uyanıyordum ve ilçe değiştiriyordum. Zordu, özellikle kışın çok zordu ama ben pes etmemeyi öğrendim. Günlük 9 saat çalışmaya başladım. Vazgeçmemeyi öğrendim. Vazgeçseydim şu an burada olamazdım” dedi.
'HER KARANLIĞIN ALTINDA BİR IŞIK YATIYOR'
Gülmez, açıklamasında “Ailede evini kaybeden tek kişi biz değildik, halam da kaybetmişti ve babaannemlerde kalıyorduk. Onlarda can kaybı yoktu; hepsinin tek odağı bendim ve benim kendime gelmemdi. Agresiftim, kimseyle konuşmuyordum, sinirliydim. Ağlayamıyordum, içime kapanmıştım ve duygularımı bastırıyordum. Bu da panik atağa neden oluyordu. Kötüydüm ve sürekli rüyamda o anı yaşıyordum. Deprem anında ayağım sıkışmıştı ve hala izi duruyor. Bir süre ayağımı basamadım, yürüyemedim. Toparlanmak kişinin kendi elinde ve çevresindeki destekle mümkün. Türkçe Öğretmenliği çocukluk hayalimdi. Annem her bana baktığında, 'Kızım öğretmen olacak' diyordu. Hem annemin hem de kendi hayalimi gerçekleştirdim. Vazgeçince, karanlığa gömülünce hayat bitiyor bence. Ancak her karanlığın altında bir ışık yatıyor ve o ışık da biziz” ifadelerini kullandı.
