Palas Ovası'ndaki gölden elde edilen tuz, bölge sakinleri için önemli bir geçim kaynağı haline geldi. Yıllık yaklaşık 2 bin ton tuz, yaklaşık 50 kişi tarafından gölden çıkarılarak, yerel halkın sofralarına lezzet katıyor.
Bölgenin 2020 yılında “kesin korunacak hassas alan” olarak ilan edilmesiyle, tuzun yalnızca geleneksel yöntemlerle çıkarılmasına izin verilmektedir.
Gökkurt, 2 kilometrelik bir yürüyüşün ardından göle ulaşıyor ve yumuşak zemin olmadan günlük tuzunu çıkarıyor. 
Batmamak için “helik” adı verilen geniş tahtaları giyen Gökkurt, plastik bidonuna doldurduğu tuzu kenara çekiyor.
Buradan torbalara doldurduğu tuzu at arabasıyla evine taşıyan Gökkurt, elde ettiği mahsulü yöre halkına satmaktadır. 
EMEKLİ OLDU, DEDESİNİN YOLUNDAN GİTMEYE BAŞLADI
İlhan Gökkurt, 11 yaşından itibaren inşaat sektöründe çalışmaya başladığını, Türkiye'nin birçok ilinde, ayrıca Rusya, Suudi Arabistan, Libya, Irak ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nde de bu mesleği icra ettiğini belirtti.
Boş zamanlarında babasından ve dedesinden öğrendiği tuz çıkarma işine yöneldiğini ifade eden Gökkurt, “Üç yıl önce emekli oldum, o zamandan beri daha fazla tuz çıkarmaya başladım.” dedi.
Gökkurt, günlük ortalama 10 torba tuz çıkardığını, hava ısındığında ara verip akşam geç saatlerde tekrar göle geldiğini anlattı. 
Yıldan yıla göldeki tuz miktarının değiştiğine dikkat çeken Gökkurt, “Geçen sene tuz yoktu. Bu sene çok iyi tuz var. Köyden birçok kişi tuz çıkarıyor.” şeklinde konuştu.
Tuz satarak geçimini sağlayan kişi sayısının zamanla azaldığını dile getiren Gökkurt, “Dedem de burada tuz çıkarırdı, babam da. Ben de çıkarıyorum. Bazen torunumu da getiriyorum ki öğrensin. Bu, köyümüzün bir gelir kaynağı ve geleneğidir.” ifadesini kullandı. 
“ÇOK ZOR, BU TUZU KİMSE ÇIKARAMAZ”
Gökkurt, yöre halkı tarafından tuzun hamur, peynir, salamura ve salça yapımında kullanıldığını aktardı.
Gölden tuz çıkarma işinin zorluğuna dikkat çeken Gökkurt, herkesin bu işi yapamayacağını vurguladı. Bazen balçığa battığını söyleyen Gökkurt, şu sözlere yer verdi:
“Herkesin yapabileceği bir iş değil. Bu helikle kimse yürüyemez. Çocukluğumuzdan itibaren alıştığımız için bu tahtalarla yürürüz. Balçığa battığımız da oluyor. Zaman zaman ayağımız takılıyor veya heliklere basıyoruz. Kolumuza kadar çamura girip yüzümüz çamur oluyor. Çok zor, bu tuzu kimse çıkaramaz. Bu iş genel olarak Palas Mahallesi'ne aittir.”
Tuz çıkarmak için farklı mahallelerden birçok kişiye helik verilmekte olduğunu ifade eden Gökkurt, balçığa batanların işi bıraktığını ve bir daha geri gelmediğini sözlerine ekledi.
