Hacettepe Üniversitesi Sağlık İdaresi bölümü mezunu Cemalettin Serdar (60), 1988 yılında Elazığ Palu'daki hastanede vekil müdürlük yaptı. Dönemin haksız düzeniyle barışmak istemeyen Serdar, bu koltuğu terk ederek istifa etti. Öncelikle çeşitli ürünler satan Serdar, sonrasında parça kumaş işine adım attı. Ancak zamanla kumaşları satmaktan çok satın almaya ilgi duymaya başladı. Bu nedenle dükkanının dağınıklığı dikkatleri çekiyor. 
“DAĞINIKLIK BENİM DOĞAMDA VAR, SATIN ALMAKTAN BIKMIYORDUM”
Bu işini yaklaşık 30 yıl sürdürdüğünü belirten Serdar, “Kendim de dağınık olduğum için dükkanım da dağınık. Biz dağınık yaşamayı sevenlerdeniz. Biraz işimizin doğası gereği, ama aynı zamanda benim karakterimle de alakalı. Kumaş alma arzusu bende oldukça baskındı; ihtiyaç olmadan dükkanımı doldurdum.” 
Belki de tedavi edilmemiz gerekiyordu. Ürünler arttıkça dükkan daha da karıştı. Son zamanlarda bir büyüğümüzün tavsiyesiyle bu alma hissim azalmaya başladı. Bu, bende bir tür bağımlılık gibiydi, satmakla ilgim yoktu ama almaktan asla bıkmazdım” dedi. 
“BU ŞEKİLDE DAHA FAZLA MUTLU OLDUĞUMU DÜŞÜNÜYORUM”
“Allah biliyor, dağınık olunca ben daha mutlu oluyorum” diyen Serdar, eşinin bu duruma alışmasına rağmen düzenli olmasının gerektiği yönünde tavsiyelerde bulunduğunu ifade ederek, “Düzen benim için pek uygun değil, otoriteye ya da başkalarına bağlı kalmak bana göre değil. Bu şekilde kendimi daha özgür hissediyorum. Kendi hayatımı yaşamak istiyorum, vatandaşların yorumlarından çok kendi bildiklerimi uyguluyorum. Eşim bu durumu eleştiriyor, umarım bundan sonra daha düzenli olabilirim. Benim tavsiyem, 3 günlük bu hayatta rızkınızı helalinden kazanmaya çalışmalısınız. Bu simit, ekmek ya da kumaş olabilir ama benim gibi satanı bulmak oldukça zor” diye konuştu.
