Ülkem Okuyor Derneği gönüllülerinden Uskumru İlkokulu’nda görev yapan öğretmen Ahu Akdemir Köse, mahallede bir okuma yazma kursu açma fikriyle yola çıktı. Eğitim fırsatlarından mahrum kalmış olan kadınları belirleyerek, MEB Hayat Boyu Öğrenme Genel Müdürlüğü’ne başvurdu. Sonuç olarak 8 kadın, okuma yazma eğitimi almaya başladı. Üç aylık eğitimin ardından sertifikalarını alan kadınlar, çocukları ve torunlarıyla birlikte mezuniyet coşkusunu yaşadı. Her birinin yüzünde mutluluk vardı; zira yaşamlarını okuma yazma bilmeden sürdürmek zorunda kalıyorlardı ve bu, günlük hayatta başkalarının yardımını almalarını gerektiriyordu.
MEZUNİYET TÖRENİ
6 Şubat depremlerinin ardından bölgede eğitim odaklı çalışmalarıyla tanınan Ülkem Okuyor Derneği Başkanı Havva Aydanur Ertuğrul, “Derneğimizin gönüllülerinden Ahu Hocamızın Hayat Boyu Öğrenme Genel Müdürlüğü’ne yaptığı başvuruyla İstanbul Sarıyer’de okuma yazma bilmeyen 40 yaş üzeri kadınlar için bir kurs açtık. Ahu öğretmenin çevresindeki okuma yazma bilmeyen kadınları tespit ettik. Bazıları gündüz evlere temizliğe gittikten sonra akşamları kursa katıldılar. Üç ay sonunda okuma yazmayı başardılar. Ardından mezuniyet töreni düzenledik. 8 kadın öğrencimiz için okur yazarlık sertifikaları geldi ve cübbe giyip, kep attılar. Onlara kitaplar hediye ettik ve bu hediyelerimiz devam edecek. Ayrıca okuma grubumuza da katıldılar. Dernek olarak ‘Türkiye’de okumayan kalmasın’ diyerek çıktığımız bu yolda, onların mezuniyeti bizim için büyük bir başarıyı simgeliyor” dedi.
DİPLOMASINI TORUNLARIYLA ALDI
– Mezuniyet törenine torunlarıyla katılan Fatma Başkan, “Ailem okutmadı. Mezuniyet törenlerinde kep atanları, cübbe giyenleri gördükçe onlara çok özenirdim. Çok gururluyum. Diplomanı torunlarımın elinden almak harika bir duygu” şeklinde konuştu.
OKULA GİTTİĞİ İÇİN BABASINDAN DAYAK YİYEN FİDAN TEYZE’NİN 50 YILLIK HAYALİ
– Mezuniyet sevinci yaşayanlardan Fidan İlki, dayak yemeyi göze alarak gizlice gitmiş okula: “Okul çağıma geldiğimde çok heveslenmiştim. Arkadaşlarım gidiyordu, ama babam bana ‘Olmaz’ diyordu. Bir gün babam köyde yokken bu fırsatı değerlendirip okula gittim. Ama aniden babam sınıfa girdi. Korkudan kalemim elimden düştü. Öğretmen ‘Okutalım’ dese de babam kabul etmedi. Beni sınıftan alıp sürükleyerek evin ahırına götürdü. O gün yediğim dayağı asla unutmuyorum. Öğretmen olmayı çok istemiştim. Şimdi 61 yaşımda okuma yazmayı öğrendim. Umuyorum ki bu azmim başkalarına ilham verir.”
