Serginin bir kısmı, Budapeşte'deki köprüleri konu alıyor. Avrupa'nın en uzun ikinci nehri olan Tuna Nehri üzerindeki bu köprüler, serginin en ilgi çekici bölümlerinden birini oluşturuyor. Budapeşte'nin ulaşım sisteminde önemli bir rol oynayan bu yapılar, aynı zamanda kentin kültürel kimliğinin ayrılmaz bir parçası olarak varlığını sürdürüyor. Bu köprüler, yalnızca ulaşımın değil, aynı zamanda Budapeşte'nin mimari mirasının en değerli ve simgesel ögeleri arasında yer alarak, kentin siluetinin belirleyici bir unsuru olma özelliğini taşıyor.
TÜRKİYE’DE MACAR İMZASI
Serginin ikinci kısmı ise Osmanlı İmparatorluğu'nun son dönemi ile Türkiye Cumhuriyeti'nin ilk yıllarına denk gelen süreçte demiryolu ve köprü inşasında görev almış Macar uzmanlara odaklanıyor. 
Osmanlı döneminde Ankara'nın batısında inşa edilen demiryolları, Cumhuriyet döneminde doğuya da yayılmaya başlar. 22 Nisan 1924'te Devlet Demiryolları Genel Müdürlüğü'nün kurulmasıyla birlikte, ekonomik, kültürel ve askeri çeşitli amaçlar doğrultusunda, ülkenin birliği ve bütünlüğü ile yeni başkent Ankara'nın, güney ve doğu illeriyle kesintisiz ulaşım imkanlarına sahip olması hedeflenmiştir.
Türkiye'ye gelen yaklaşık bin beş yüz Macar uzman, çoğunlukla kanalizasyon, inşaat, demiryolu işleri, kaldırımlar ve yeşil alanların oluşturulması, su temini, elektrik mühendisliği gibi hem uzmanlık hem de el emeği gerektiren projelerde görev alıyor.
Uzmanlar, Ankara'daki binalar, şehirlerin kanalizasyon sistemleri, yollar, su, elektrik ve aydınlatma şebekeleri gibi diğer yatırımların gerçekleştirilmesinde aktif rol oynuyor.
Macar mühendisler, Ankara-Sivas demiryolu hattında, İzmir, Muğla ve çevresinde, Antalya, Diyarbakır, Sinop, Afyon, Konya ve Ödemiş gibi şehirlerde trafo ve elektrik tesisatı projelerinde, ayrıca Zonguldak'taki kömür madenlerinde çalışmaktadır.
